Botev është i gjallë dhe jeton në kujtesën e mijëra bullgarëve

“2 qershori është një ditë e trishtuar për Bullgarinë, sepse para 140 viteve humbëm një prej bullgarëve më të mëdhenj. Mirëpo, përveç trishtimit, ka edhe gëzim, të provokuar nga vepra e tij heroike, nga burrëria, fuqia e shpirtit dhe e dashurisë ndaj atdheut – dashuri për të cilën njerëzit kanë sakrifikuar jetën e tyre. Hristo Botev me vdekjen e tij na ndihmoi për t’u ringjallur, që të çlirohemi nga robëria turke” – këtë e deklaroi në fjalimin e vet Kalin Kamenov, kryetari i bashkisë së Vracës, qyteti, i cili çdo vit më 2 qershor nderon solemnisht kujtesën e poetit dhe revolucionarit të madh Hristo Botev dhe të të gjithë heronjve të vdekur për lirinë e Bullgarisë. Duhet shënuar se aktivitetet e para përkujtimore për nder të tyre datojnë në shekullin e XIX-të. Që nga atëherë pavarësisht nga moti, në se jemi në paqe, ose në luftë, populli ynë gjithmonë e ka nderuar poetin.

Botev është idhull në jetën e mijëra bullgarëve bashkëkohorë. Ata lexojnë dhe e dinë përmendsh vargjet e tij, frymëzohen nga idetë e poetit dhe besojnë se ato do ta ndihmojnë popullin tonë për t’i përballuar vështirësitë.

Filip Filipov, mësues në qytetin e Vracës, është një prej bullgarëve të shumtë, të cilët emocionohen nga vepra e Botevit. Sipas bashkëqytetarëve të tij ka ngjashmëri fizike mes tij dhe poetit, kurse po të xhirohen filma, kushtuar Botevit, shpeshherë e ftojnë për të luajtur rolin e idhullit të tij.

Filip Filipov si Hristo Botev

Sivjet mbushen 140 vjet nga Kryengritja e Prillit. Me rastin e këtij përvjetori jubilar u organizua marshimi “Në gjurmët e çetës së Botevit”, i cili filloi më 27 maj në Bregun e Kozllodujit dhe përfundon më 2 qershor në Ballkanin e Vracës. Çdo vit në radhët e para, i veshur me uniformën e kryengritjes, marshon edhe Filip Filipov:

“T’ju them të vërtetën ky marshim “Nëpër gjurmët e çetës së Botevit” ka një kuptim të madh. Vitin e kaluar morën pjesë 700 fëmijë. Sivjet ata janë 1400. Nuk mund të përfytyroni se sa emocionohen njerëzit duke më parë se si eci dhe rikrijoj imazhin e Vojvodës. Ata thërrasin, qajnë, më puthin. Pjesëmarrësi më i vogël në marshim këtë vit është i moshës tre vjeçe, kurse më i moshuari është gjyshi Arun – 82 vjeçar. Ai, bashkë me të shoqen, ecën pranë meje, sikurse janë të rinj, dhe megjithëse mbajnë me vete çanta të rënda, hedhin poshtë ndihmën tonë. Kjo është shprehje e shpirtit patriotik të bullgarit. Pas kaq shumë gënjeshtrave dhe hipokrizie nga ana e pushtetarëve dhe administruesve, bullgari është mbyllur në vetvete. Që të dalë jashtë, duhet të fillosh të flasësh në gjuhën e historisë, për personalitetet e mëdha si Levski dhe Botev, por pa aspak ideologji. Atëherë shpirti i bullgarit do të hapet, atëherë ai do të kthehet në fëmijëri dhe përsëri do të përjetojë krenarinë dhe emocionin, i përulur para veprës së madhe heroike. Mesazhet e sinqerta gjithmonë e mbushin me optimizëm dhe gëzim popullin tonë të vuajtur. Shpirti është ai, i cili na gjallëron, njeriu vdes, por veprat e tij mbeten.”

Përgatiti në shqip: Vesella Mançeva