Το 1982 είναι η πρεμιέρα της ταινίας "Ορχήστρα χωρίς όνομα", η οποία παρουσιάζει την ιστορία τεσσάρων ανδρών με διαφορετικά επαγγέλματα, το όνειρο των οποίων, αν και δεν είναι επαγγελματίες μουσικοί, είναι να κατακτήσουν τις βουλγαρικές σκηνές. Η ταινία ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να προσελκύει μικρούς και μεγάλους και είναι μια από τις πιο αγαπημένες βουλγαρικές κινηματογραφικές ταινίες όλων των εποχών. Σκηνοθέτης είναι ο Λιουντμίλ Κίροφ, το σενάριο του γνωστού συγγραφέα Στανισλάβ Στρατίεφ και στους κύριους ρόλους είναι οι δημοφιλείς ηθοποιοί Γκεόργκι Μαμάλεφ, Πάβελ Ποπάντοφ, Φίλιπ Τρίφονοφ, Βέλκο Κάνεφ, Κατερίνα Ευρό και Μαρία Καβαρτζίκοβα. Η μουσική είναι του Μπορίς Καραντίμτσεφ.

Εκτός από τους αξέχαστους χαρακτήρες, η ταινία θα μείνει στην ιστορία με τα εμβληματικά τραγούδια "Θα παραμείνουμε", σε εκτέλεση της Μαργαρίτα Χράνοβα και "Η πόλη μας" του ροκ γκρουπ Τάνγκρα. Μέρος της ταινίας τραβήχτηκε στην πόλη Άϊτος, που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την νότια παράλια της Μαύρης Θάλασσας, καθώς και στα παράκτια θέρετρα Ηλιόλουστη ακτή, Τσερνομόρετς και Ντιούνι.

Στο χρυσό ακουστικό αρχείο της Εθνικής Ραδιοφωνίας διαφυλάσσεται συνέντευξη με τον μουσικοσυνθέτη Μπορίς Καραντίμτσεφ που απεβίωσε πέρσι, στο οποίο ο ίδιος αναφέρει: "Πράγματι, η "Ορχήστρα χωρίς όνομα" είναι μια θαυμάσια ταινία και ξέρετε - οι πραγματικές ταινίες που επηρεάζουν τους θεατές, είναι οι ταινίες που παρουσιάζουν την μοίρα των ανθρώπων μέσω των χαρακτήρων. "Ορχήστρα χωρίς όνομα" είναι πολύ αληθινή σχετικά με την ζωή πολλών μουσικών που πηγαίνουν με μεγάλο ενθουσιασμό, μεγάλη διάθεση και την επιθυμία να παίξουν, να δείξουν την τέχνη τους, καθώς να δίνουν χαρά στους ανθρώπους. Πρόκειται για μουσικούς της μεσαίας κατηγορίας που επιθυμούν το εστιατόριο της πόλης, όπου να εκδηλωθούν, αλλά ακολουθούν σειρά από αποτυχίες. Αν θυμάστε, στο τέλος της ταινίας λένε "Θα παραμείνουμε, θα μείνουμε" με την επιθυμία και τα όνειρα τους".

Ο ηθοποιός Γκεόργκι Μαμάλεφ θυμάται: "Η συμμετοχή μου στην "Ορχήστρα χωρίς όνομα" ήταν εξαιρετικά τυχερή για μένα. Στο επάγγελμά μας δεν γίνεται τίποτα χωρίς το πουλί που έρχεται στον ώμο, δηλαδή χωρίς να έρθει η ευκαιρία και την επιτυχία. Βέβαια, μερικές φορές η μοίρα μου άπλωνε το χέρι, αλλά το να παίξεις στην ταινία, κερδίζοντας την αγάπη του κοινού, είναι πραγματικά μια μεγάλη ευκαιρία και μεγάλη χαρά". Και προσθέτει ότι το σενάριο γράφτηκε ειδικά για τους ηθοποιούς αυτούς και γι' αυτό αποφασίσθηκε να παίξουν με τα πραγματικά τους ονόματα. Επέλεξαν μόνο την Κατερίνα Ευρό για τον ρόλο της τραγουδίστριας Ρένι.

Και πάλι στο Χρυσό ακουστικό αρχείο της Εθνικής Ραδιοφωνίας βρήκαμε μερικά αποσπάσματα από την ταινία. Ένα από αυτά είναι ο περίφημος διάλογος μεταξύ του Γκεόργκι Μαμάλεφ και του Γκεόργκι Ρούσεφ για τα τύμπανα, στα οποία παίζει συνεχεία και την επίδραση τους στους γείτονες

- Ω, θείε Πέτρε, γειά σου. Λέγε, αλλά γρήγορα επειδή κάνω πρόβα.
- Ρε εσύ, Γκόσε, θα γίνουμε κωφούς με τα τύμπανα σου! Αρρώστησα πια.. Άντε, άσε με έμενα, αλλά οι κότες μου σταμάτησαν να γεννούν αυγά. Έχω μια εικοσαριά, αλλά τα αυγά τα αγοράζω. Δεν σταματάς - από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τι είναι αυτό, τι τέχνη είναι αυτή; Θα γίνουμε κουφοί ρε, Γκόσε!
- Και ο Μπετόβεν ήταν κουφός, αλλά μουσικός ιδιοφυής, ώστε μη φοβάσαι, μην ανησυχείς.
- Για τον Μπετόβεν δεν ξέρω, αυτή είναι δική του δουλειά. Σου λέω, δεν αντέχω πια... Συγγενείς είμαστε, αλλά σταμάτα. Ένα ολόκληρο χρόνο πως δεν κούρασες, ρε αγόρι;
- Έτσι είναι ,θείε. Η τέχνη αυτή θέλει θυσίες! Ξέρεις πώς ξεκίνησε ο Λούις Άρμστρονγκ; Και μάλιστα μαύρος και μάλιστα στην Αμερική, αλλά μια φορά πρέπει να ξεκινήσω.
- Τι ξεκίνημα ρε, αγόρι; Σου λέω να σταματήσεις.
- Αλλά είναι μουσική, θείε, που απλώς δεν μπορείς να την αισθανθείς και απολαύσεις".

Σύμφωνα με τον Νικολάι Νικολάεφ, ο οποίος παίζει τον ρόλο του Ιταλού Τζάνι Λεοπάρντι, η ταινία είναι τόσο επιτυχής, γιατί ο σκηνοθέτης καταφέρνει να κάνει από τους ηθοποιούς συν-συγγραφείς του έργου.

Η "Ορχήστρα χωρίς όνομα" καταλαμβάνει μια ξεχωριστή θέση στο βουλγαρικό κινηματογράφο. Παρόλο που είναι μια από τις καλύτερες κωμωδίες που γυρίστηκε στην χώρα μας, επικεντρώνεται στα σοβαρά θέματα για τη φιλία, την αγάπη και την τέχνη. Ίσως αυτό, καθώς και η λαμπρή παρουσίαση των θαυμάσιων ηθοποιών στους ρόλους τους είναι ο λόγος η ταινία να είναι μια από τις αγαπημένες σε γενιές Βουλγάρων.