Δέκα χρόνια μετά την είσοδο της Βουλγαρίας στην ΕΕ και την εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής η παραγωγή γεωργικών προϊόντων στην χώρα μας δεν ανταποκρίνεται στις δυνατότητές μας. Αυτό λένε ειδήμονες κατά τους οποίους οι συνθήκες για τους επιχειρηματίες που ασχολούνται με τη γεωργία δεν είναι εύκολες παρά τις ευρωπαϊκές και τις εθνικές επιδοτήσεις.

Τα τελευταία χρόνια τα κράτη μέλη αντιμετωπίζουν τη πρόκληση της Ευρώπης των "δυο ταχυτήτων". Η Ένωση δεν είναι ένα ομογενές σύνολο ούτε σε κοινωνικό ούτε σε οικονομικό επίπεδο ενώ οι συλλογικές αποφάσεις προκαλούν γραφειοκρατία. Για τα πιο αναπτυγμένα κράτη μέλη προτεραιότητα έχει η οικολογία αλλά για τη Βουλγαρία πιο σημαντικά είναι η ανάπτυξη και τα έσοδα για τους μικρομεσαίους αγρότες οι οποίοι είναι αυτοί που έχουν κατά βάση ανάγκη από βοήθεια.

Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής τα πρώτα 7 χρόνια της ένταξής μας στην ΕΕ (2007-2013) η βουλγάρικη γεωργία έχει λάβει επιδοτήσεις ύψους περίπου 3,5 δις € αλλά η ανάλυση της αξιοποίησής τους δείχνει πως 80% των κονδυλίων έχουν κατευθυνθεί προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Η βουλγάρικη γεωργία δεν ανταποκρίνεται στις δυνατότητές της ενώ ταυτόχρονα αναγκάζεται να εισάγει το 70% των αγροτικών προϊόντων που καταναλώνει γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό η χώρα μας να αρχίσει να αξιοποιεί αποτελεσματικά τους πόρους που λαμβάνει από τα ευρωπαϊκά ταμεία έτσι ώστε να οδηγηθούμε σε έναν πιο γρήγορο ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης που να ανεβάσει την ποιότητα ζωής του πληθυσμού.

Επιμέλεια: Ατανάς Τσένοβ

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα