Autobiografia e shumëpritur e ish mbretit bullgar Simeon Sakskoburggotski tashmë është në treg. Jeta e tij me siguri është interesante – në fëmijëri, nga viti 1943 deri në vitin 1946 ka qenë mbreti i bullgarëve, në periudhën 2001-2005 – kryeministri i Bullgarisë, disa dekada ka jetuar në mërgim. Kujtimet e tij mbajnë emrin “Një fat i jashtëzakonshëm” dhe zbulojnë fakte interesante të jetës së tij – disa pak të njohura, të tjera – krejt të panjohura.
“Libri, i cili tashmë është mjaft i komentuar nuk është një mbledhje e kujtimeve apo memoareve të gjata, por mund të thuhet se është pasqyra e një jete. Apo, siç e bija ime Kalina tha – është kuptimi i një jete – shpjegoi Simeon Sakskoburggotski gjatë prezantimit të librit. – Ndoshta për shkak të faktit se jam pak i përmbajtur si njeri, shpeshherë kam qentë i rrethuar nga mite dhe çfarëdo qofte ide e thashetheme. Kur njeriu flet për vetveten situata është e ndryshe, ai flet në mënyrë të drejtpërdrejtë. I lashë kujtimet e mia për një periudhë të historisë sonë, e cila ka qenë neglizhuar për arsye të ndryshme.”
“Gjithmonë është e vështirë të flasësh për vetveten, aq më shumë – kur mënyra e rritjes dhe ambienti nuk predisponojnë për këtë, siç është në familjet mbretërore” – shkruan Simeoni. Fati i tij në të vërtetë është i jashtëzakonshëm për shkak të shumë faktorëve. Në vend të parë, ai është monarku i parë në historinë botërore, i cili pas 50 vjetëve jashtë vendit të lindjes, u rikthye në qeverisjen e Bullgarisë si kryeministër. Pikërisht gjatë kohës së mandatit të tij shteti ynë u bë anëtar i NATO-s. Në vend të dytë, vetë ai shkruan “politika jonë ishte politika e pajtimit”. Në të vërtetë shumë njerëz menduan se ai do të fillojë një politikë të revanshizmit kundër përfaqësuesve të regjimit komunist, por ai nuk e bëri këtë. Gjatë prezantimit të librit ish evrodeputeti i Lëvizjes Kombëtare për Stabilitet dhe Përparësi Stanimir Ilçev shpjegoi arsyet për të cilat është shkruar libri: “Sipas meje mund të flitet për tri grupe arsyesh. I pari është lidhur me historinë dhe qëndrimin e tij ndaj historisë. Këtu hyjnë elementet: detyra ndaj fisit, detyra ndaj dinastisë, detyra ndaj shtetit, detyra ndaj të gjithëve, me të cilët kanë punuar gjyshi i tij, babai i tij dhe vetë ai. Shkaku i dytë është ruajtja e një “know-how” në fushën e qeverisjes, jetesës, biznesit, sepse jeta e tij ishte shumë e larmishme dhe gjatë 50 vjetëve jashtë Bullgarisë ai ka punuar në biznesin e madh korporativ, ka vizituar vende të mrekullueshme, ka kontaktuar me njerëz të jashtëzakonshëm. Ka qenë në rolin e ndërmjetësit në situata të ndërlikuara jetësore. Kështu një nga dëshirat e tij është që të prezantojë përvojën e vet. Dhe shkaku i tretë është mospajtimi i Simeonit të II me një grup njerëzish – revizionistët (siç i cilëson ai). Këto janë njerëzit, të cilët presin vdekjen e pjesëmarrësve të ngjarjeve për të filluar interpretimin e ngjarjeve në mënyrë të padrejtë. Pastaj për shkencën historike bëhet shumë e vështirë të ndajë të vërtetën prej gënjeshtrës.”
Ndërkohë Simeon Sakskoburggotshki shprehu dëshirën e tij se bullgarët përsëri do të mund të gjejmë një qëllim, i cili do të na bashkojë. Siç ishte në vitin 2007, kur u bëmë anëtarë të BE-së.
Përgatiti në shqip: Jordanka Ivanova
