nga të cilat prodhon bioverëra të shkëlqyeshme të bardha dhe të kuqe.
“Sasia e sulfiteve të lejuara në verën biologjike është disa herë më e ulët sesa në verërat konvencionale – saktëson ajo. – Ky është një produkt jashtëzakonisht i pastër. Akoma më tepër se ekzistojnë kufizime të mëdha edhe sa i përket rritjes biologjike të vetë rrushit. Nuk mund të përdoren as plehra kimike, as preparate për mbrojtje të bimëve, si pesticidet. Si në të kaluarën, mund të përdorim vetëm sulfatin e bakrit, por përdorimi i tij gjithashtu është i kufizuar – deri më 500 miligramë në një dynym në vit.”

Sa më në jug rritet rrushi, kaq më lehtë zbatohen të gjitha këto kufizime, thotë kolegu i Allbenës nga Bullgaria Jugore Bllagoj Rusev. Ai zotëron afro 20 hektarë vreshta biologjikë me certifikatë buzë malit Pirin, afër kufirit grek. Verërat e prodhuara organike e kanë emrin e lashtë të malit Pirin – Orbelus.

“Pasi u them kolegëve të mi në pjesën veriore të vendit se ne i spërkatim vreshtat dy herë në vit, ata mahniten shumë, sepse disa prej tyre i spërkatin vreshtat tetë, ose më shumë herë. Tek ne vetë klima dhe kushtet e tjera e ruajnë rrushin nga sëmundjet.” Për shkak të këtyre kushteve jashtëzakonisht të favorshme, të gërshetuara me traditat shekullore të bullgarit për të prodhuar verëra të mira, vendi ynë ka perspektivë të mirë për të qenë në tregun e verërave organike.

“Shanset tona janë të mëdha – thotë Allbena Simeonova. – Sepse vendi ynë gjendet në Evropën Jugore. Si kolegët tanë në Itali, Spanjë dhe Francë, të cilët janë prodhues të mëdhenj verërash biologjike, ne gjithashtu prodhojmë verëra shumë të mira të cilët nuk janë më të këqija. Deri tani i eksportonim kryesisht jashtë, por tashmë na vlerësojnë edhe në tregun bullgar. Dyqanet për bioprodukte janë klientët tanë të rregulltë. Besoj se së shpejti Bullgaria do të vendoset si një prej prodhuesve kryesorë të verërave biologjike në Evropë.”