Ndërkohë, një histori nga Bullgaria Veriperëndimore na tregon se sa e mundur është jeta nëse zgjedh të jesh i pavarur nga disa prej ofruesve të shërbimeve publike, si kompanitë e ujit dhe energjisë. Personazhi kryesor i tij është Zinozin Stanev, i cili për 15 vjet jeton pikërisht kështu në fushë midis fshatrave Vidin, Inovo dhe Major Uzunovo. Fillimisht kishte një shtëpi njëkatëshe dhe 4 hektarë tokë, që sot janë 9. 

"Më pëlqen, unë jam "edhe mbret edhe zot". Nuk dua të përdor energji elektrike këtu dhe do të bëj gjithçka për ta bërë të gjithën timen. Do të jenë ose panele diellore ose me erë, por nuk dua të jem i lidhur me askënd, por të jem pak autonom. Kam mbjellë një hektar me pemë frutore, bajame, lajthi dhe pak arra” – tha Zinozin 15 vjet më parë, kur dha intervistën e tij të parë për BNR Vidin. 

Sot njeriu vazhdon të jetojë në të njëjtën mënyrë si atëherë. Ai ka një gjenerator, një gjenerator me erë, panele diellore dhe një pus nga i cili nxjerr ujin e nevojshëm, por ai pranon se ndonjëherë do të donte të kishte energji elektrike në fermën e tij, megjithëse e di se monopolistët "vetëm po luajnë me durimin e njerëzve dhe rritin çmimet" . 

"Nuk jam i varur prej tyre, por po të kisha rrymë do të ishte punë tjetër, sepse më duhet për veglat. Deri tani po ia dalim, më ndihmojnë dy panele diellore për ndriçimin, radion dhe televizorin. Për ujin kam një pus, por kemi gërmuar dhe një gropë 12 metra me pompë elektrike, të cilën e përdor kryesisht për ujitje". 

Si frigorifer, bashkatdhetari ynë përdor gropën e ujit, ndërsa për në dimër thotë se nuk i duhet. Megjithatë, ai është gati të përshtatë një ftohës për të punuar me gaz. Një nga godinat do të shërbejë si punishte e tij, e cila tashmë ka një torno. Ai ka një traktor të bërë në shtëpi, ka përshtatur edhe një pjesë të një motoçiklete të cilës i ka bashkangjitur një rimorkio dhe lëviz me të. Për vetminë ai pranon:

"Jam mësuar dhe nuk më bën përshtypje. Gjithmonë kam diçka për të bërë, qoftë errësirë apo dritë. Kam kontakte dhe shkoj patjetër në qytet për 2-3 kafe ne jave". 

Zinozin ka reduktuar shpenzimet e tij në ato për blerjen e ndonjë pajisjeje ose preparate për mbrojtjen e bimëve. Ai thotë se nuk ka pension dhe të ardhura të sigurta, por ia del sepse gruaja e tij është në Itali. Ai nuk ankohet dhe është i kënaqur me atë që ka arritur në 15 vitet e fundit. 

"Për 15 vjet. Që gjithçka të jetë mirë, duhen shumë para, të cilat jo të gjithë i kanë, por njeriu duhet të jetë i kënaqur edhe me atë pak që ka dhe të mund ta bëjë vetë" - është i bindur njeriu që krijoi një "ishull" të tij autonom të pavarur nga monopolet. 

Përgatiti në shqip dhe publikoi: Kostandina Bello