19-vjeçari Dimitër Ganev me përmbledhje të dytë tregimesh

botuar më 12-01-11 12.48.MD

Në Sofje po realizohet prezantimi i përmbledhjes së dytë tregimesh të Dimitër Ganevit – “Pasditet e një dashnori përtac”. 15 krijime të shkurtra të cilat “në mënyrë të shkëlqyer zbulojnë teknologjinë e ledhatimeve, që nga ana e vet është e dobishme për çdo gjë” – kështu shkruan në parathënien e librit Toma Markov, mbajtës i medaljes së artë të Akademisë evropiane të poezisë. Dimitër Ganev ka lindur gjatë verës së vitit 1992 në Sofje në familjen e matematikëve. Por ai fare nuk është i mirë në matematikë dhe është shumë larg nga shkencat e sakta, kurse me shkrimin e tregimeve është kapur fare rastësisht, në emër të nderit të vet fëmijëror, kur është në moshën 11 vjeçe.

“Kjo është një histori e vërtetë. Me shokun tim më të mirë, me të cilin u rritëm së bashku, vazhdimisht trillonim sfida të ndryshme, me të cilat të kalojmë kohën dhe mua më pati lindur ideja të ritregoj komikse – të shkruaj historia në bazë të pikturave, tregon Dimitri. – I pata përmendur këtë ide, kurse ai në ditën tjetër u zemërua dhe tha: “A e di, mua më lindi ideja të ritregoj komikse”. Unë u inatosa, se në fakt ai më kishte vjedhur idenë time, fëmijët në këtë moshë janë shumë të prekshëm mbi këtë temë, dhe në përgjigje i thashë – unë atëherë do të shkruaj libër. Kështu shkrova tregimin tim të parë, i cili mendoj se për vitet e mia të atëhershme ishte shumë i mirë. Fitoj dekorata dhe ishte botuar në vende të ndryshme. Kështu fillova.”

Pas kësaj kanë pasuar dekorata të tjera, mes të cilave për një tregim më të mirë të librarive “Helikon” dhe të revistës “Një”, si dhe në konkursin e fondacionit “Vëllezërit Mormarevi”. Më e vlefshme për të është dekorata në emër të shkrimtarit bullgar Rashko Sugarev, të cilën e fiton në moshën 16 vjeçe dhe kështu bëhet laureati më i ri i saj deri më sot. Gjatë vitit 2008 del dhe përmbledhja e tij e parë me tregime, për të cilin nuk do që të flasë shumë. Pohon se, ka ndryshuar shumë që atëherë – si njeri dhe si shkrimtar, dhe prandaj me lehtësi pohon se, libri është i blerë dhe nuk mund të gjendet asgjëkund. Bile dhe ai nuk ruan kopje prej tij. Përmbledhja e dytë “Pasditet e një dashnori përtac” është botuar me ndihmën financiare të docentit Dimitër Birov.

“Dashnor është fjalë, të cilën e shfrytëzoj në kuptimin e një njeriu të dashuruar pas jetës, i cili i bën rrëfime në dashuri vetë jetës, dhe jo kaq ndaj objekteve konkrete, thotë Dimitri. Prandaj mendoj se titulli është diçka si një kuti me një fund të dyfishtë dhe ti nuk e di se pikërisht se ku do të biesh me saktësi derisa je duke lexuar. Dialogët në tregimet janë reale, e cila është shumë interesante. Unë krenohem se mundem me një saktësi të përpiktë të mbaj mend tregimet, që sipas meje është e vlefshme për një shkrimtarë. Pjesa më e madhe e tregimeve janë mbi historia të vërteta, shkruaj për gjëra të vërteta. Unë vetë vlerësoj më tepër të vërtetën në letërsi.”

Dimitër Ganevi ka përfunduar gjimnazin gjerman “Konstantin Gëllëbov” në Sofje dhe tani është student në dy degë – “Anglistike e amerikanistikë” dhe “Teatër, kinematografi dhe media”. Punon si gazetar dhe pohon se pavarësisht nga mosha e tij e ndërmerr shkrimin si profesion. “Gjë tjetër nuk kam bërë dhe nuk mundem të bëj, përveçse të shkruaj, thotë Dimitri. Kureshtare është se, në këtë moment fillova të shkruaj vjersha, që u bë menjëherë, pavarësisht se lexoja shumë poezi akoma si i vogël. Por parimisht përpiqem të mos të shkruaj letërsi artistike. Kufizohem shumë, sepse dua të shkruaj vetëm në momentet, në të cilat nuk mund të duroj më, sepse vetëm atëherë formohen gjëra të mira dhe të vërteta.”

Përgatiti në shqip: Nataniela Vasileva

По публикацията работи: Vesella Krësteva

Последвайте ни и в Google News Showcase, за да научите най-важното от деня!

Ndaje

19-vjeçari Dimitër Ganev me përmbledhje të dytë tregimesh

Më shumë nga rubrika

Arti transformon vendet e preferuara në qendër të Plovdivit

"Triumfi" - kandidati bullgar për "Oscar" triumfoi në "Trëndafilin e Artë"

Prof. i Asociuar Marco Scarpa: Gjuha dhe alfabeti nuk duhet të shërbejnë për të kundërshtuar njëri-tjetrin, por duhet të vlerësohen si një pasuri e përbashkët