Pianisti Rumen Toskov-Rupeto u nda nga jeta në vitin 2010, që të shkojë në një botë më të mirë, ose të paktën kështu mendojnë të gjithë të afërmit dhe miqtë e tij. Ai kishte veti, të cilat në shikim të parë janë tepër kontradiktore për një artist.
“Ai u nda nga jeta shumë herët dhe prindërit tanë kishin nevojë për më shumë kohë, që të realizohet ky projekt – thotë Magdalena Stoillova. – Një vit pas vdekjes së Rupeto babi na dha idenë për botimin e këtij libri. Për këtë qëllim ai seleksionoi fotografitë më të përshtatshme. Babai ynë Dimço Toskov ishte njeriu, i cili mblidhe gjithçka të shkruar dhe të publikuar në shtyp për vëllanë tim. Në fakt tërë fisi i babait tim përbëhet prej muzikantësh. Gjyshi im Petër Toskov i binte fizarmonikës në festa të ndryshme. Ky profesion u trashëgua nga katër djemtë e tij, ndër të cilët është dhe ati im. Kështu, brez pas brezi, trashëgohej gjeni muzikor i fisit tonë. Rupeto ishte shumë i talentuar dhe mendoj se talenti i tij është i një niveli botëror. Unë i shkrova të dhënat biografike në libër. Vendosa se do të ishte një ide e mirë, në qoftë se botohen në libra edhe kujtimet e miqve të tij. Për fat të mirë të gjithë ata e pranuan këtë ide timen shumë mirë.”
“Në fund të jetës së tij ai punonte mbi disa vepra – mbi muzikën e pjesës teatrale “Mbreti i druajtur”, mbi përpunimin muzikor të këngës popullore “Jam e bardhë, o trim!”, mbi orkestrimin e ri të këngës “Si një copëz akull” – e vazhdon tregimin e vet Magdalena Stoillova. Pak para kësaj kisha kuptuar se Rupeto do të jetonte akoma disa muaj. Duke e dëgjuar kompozimin në interpretim të Hilda Kazasjanit nuk mund të besoja, mendoja se mjekët kanë bërë ndonjë gabim. Kaq e bukur dhe e butë ishte kjo copëz akull, i cili çdo ditë shkrihej gjithnjë e më shumë.”
“Qëllimi im është që muzika e krijuar nga Rupeto të interpretohet edhe në të ardhmen, që të mos harrohet – pohon Magdalena Stoillova. – Desha që krijimtaria e tij të jetë e gjallë edhe pas nisjes së tij, siç unë preferoj të flas për vdekjen e tij. Rupeto jetoi në mënyrën në të cilën ai e donte dhe bënte atë, që atij i pëlqente më shumë dhe pikërisht – kompozonte dhe dëgjonte muzikë, i pëlqente njerëzit, me të cilët punonte, udhëtonte shumë. Ai ishte një njeri i lumtur. A mos është më mirë të kesh një jetë të shkurtër, por plot vlerë dhe ëndrra të plotësuara...”
Përgatiti në shqip: Vesella Mançeva
Fotografitë janë nga arkivi personal i Magdalena Stoillova-Toskovës
Një nga këngët më të bukura të përjetshme të Bullgarisë është "Perëndo, perëndo, o diell i ndritshëm". Besohet se ekziston si një melodi për të paktën pesë shekuj. Në vendin tonë kënga ka popullaritet me një tekst që mund të gjendet në përmbledhjen e..
Plovdiv Jazz Fest feston këtë vit ditëlindjen e tij të dhjetë me një program, verën dhe vjeshtën, ku marrin pjesë disa nga emrat më të mëdhenj të botës së xhazit. Edicioni i vjeshtës do të mbahet në qytetin e dytë më të madh në Bullgari - Plovdiv,..
Një nga violinistët më të mirë në botë dhe koncertmaster i Orkestrës Mbretërore Concertgebouw në Amsterdam, Vesko Eschkenazy është kthyer në atdhe, në vendlindjen e tij, Sofje. Rasti janë dy koncertet përmbyllëse të Turneut Kombëtar të projektit "Në..