Komuniteti bullgar në Boston kohët e fundit ka një shtëpi të vet të re. Paratë për blerjen e godinës bashkatdhetarët tanë i kanë mbledhur përmes dhurimeve, që të mund të kenë një vend ku të qëndrojnë në të njëjtin vend, të bashkuar nga interesat e veta të përbashkëta dhe nga dashuria ndaj atdheut.

Milen Rajçev është një nga anëtarët aktiv të bashkësisë, e cila shënon bashkë festat kombëtare, organizon koncerte, shfaqje të filmave si dhe ngjarje të tjera kulturore, zhvillon mësime në gjuhën bullgare. Ai shkoi në Amerikë, që të përfundojë universitet, por pa ambicien që të mbetet aty përgjithmonë. Sot është inxhinier në një firmë, e cila punon makina të specializuara për industrinë e shtypit. E përcakton veten si “emigrant shëndetësor” dhe në lidhje me këtë drejtohet drejt politikanëve bullgarë me një këshillë -“të fusin dije në vend, të cilat mungojnë”. Sa u përket pohimeve se bullgarët jashtë shtetit nuk duhet të votojnë, meqenëse nuk jetojnë në vend, bashkatdhetari ynë në Boston është kategorik:

“Mjaft me këto ndarje, nuk duhet të ndahemi. Nuk kam planifikuar që të bëhem emigrant, kishte disa nevoja të caktuara - thotë Milen Rajçev. Më tepër duhet të mbyllen mungesat dhe kjo është gjëja, e cila mundet të kufizojë emigracionin. Kurse këto janë faktorët e mjedisit - shëndetësi, arsim, rendi juridik pa të cilën nuk mund të zhvillohet aktiviteti ekonomik, mediat. Bullgarët jashtë shtetit nuk janë më të ndryshëm nga bullgarët në Bullgari, ata janë bullgarë.”

Dhe si bullgarë jo vetëm se ruajnë traditat e veta, gjuhën dhe besimin, por dhe marrin pjesë në jetën e vendit të vet, pavarësisht dhe nga larg. E treguan dhe gjatë muajve të gjatë të protestave antiqeveritare gjatë vitit 2020 dhe me aktivitetin e vet të paparë në zgjedhjet parlamentare gjatë muajit prill. “Ka një domosdoshmëri të madhe prej një ndryshimi - ky është shkaku”, thotë bullgari nga Bostoni.

Vet ai  për herë të fundit ka qenë në atdhe përpara dy vjetëve dhe mendon se ka avancim, por ai është shumë më i ngadaltë sesa supozon potenciali i vendit tonë.

“Ky nuk është një zhvillim pozitiv”, ështëkomenti lakonik i Milen Rajçevit në lidhje me refuzimin e parlamentit të shpërndarë para kohe për të futur votimin elektronik në distancë dhe votimin me postë. Sipas fjalëve të tij, çdo një amulli në vend do të aktivizojë gjithnjë e më shumë vota jashtë vendit.

Në Boston jetojnë rreth 5 mijë bullgarë. Ata mblidhen në shtëpinë e tyre të re, në kishën ortodokse bullgare “Shën e Premtja”, kurse vogëlushët në shkollën e ditës së diel “Shenjtorët Kirill dhe Metodij”. Pjesa më e madhe e emigrantëve dëshirojnë që fëmijët e tyre të mësojnë gjuhën e nënës, pavarësisht nga “lufta e madhe” për shkak të gjuhës së huaj e cila tingëllon nga të gjitha anët. Vajza gjashtë vjeçe e Milen Rajçevit po kështu shkon në shkollën bullgare. “Nëse nuk "luftojmë" për gjuhën bullgare, dhe nuk e flasim do të dalë se kemi hequr dorë plotësisht. Kurse kjo fare nuk është e vërtetë”, thotë babai i saj.

Përgatiti në shqip: Nataniela Vasileva

Foto: arkiv personal