“Shumë pak dihet në këtë pjesë të botës për Bullgarinë. Për këtë arsye, të gjitha këto media që krijuam ndër vite synonin ta bënin Bullgarinë pak më të njohur me kulturën, historinë, traditat e saj. Kjo na ka udhëhequr gjithmonë - ta bëjmë Bullgarinë të afërt dhe të njohur me një kontinent krejtësisht të ndryshëm nga ajo që ne si bullgarë njohim, - thotë Aksinija. - Në fillim, kur arritëm në Argjentinë, gjëja e parë që mendonin njerëzit kur thoshim se vinim nga Bullgaria ishte Hristo Stoiçkov. Me kalimin e viteve, Stoiçkov u harrua pak. Së fundmi është përhapur më shumë informacion për Grigor Dimitrovin”.

Të dy janë të bindur se ka ende shumë mundësi të pashfrytëzuara për të lobuar vendin tonë në aspektin kulturor dhe historik në Amerikën e Jugut. Kjo tregohet përmes interesimit për njërin nga dokumentarët e realizuar prej tyre – “Ne mbajmë mend...”, thotë Ivan Cankov:

“Filmi i fundit që bëmë vitin e kaluar ishte me rastin e 80-vjetorit të shpëtimit të hebrenjve bullgarë. E prezantuam në Qendrën Kulturore Hebraike dhe pati shumë interes sepse doli që argjentinasit nuk kishin dëgjuar për një gjë të tillë. Dhe mendoj se është kryesisht faji i shtetit që nuk e bëri këtë akt më të njohur mes njerëzve, gjë që është vërtet për t’u respektuar”.

Ndër pjesës më aktive të audiencës së mediave të krijuara nga Aksinija Ivanova dhe Ivan Cankov janë pasardhësit e bullgarëve të brezit të tretë dhe të katërt që nuk e flasin gjuhën bullgare.

Bashkëbiseduesit tanë gjetën në faqen e tyre një rubrikë të dobishme, të orientuar drejt këtyre bullgarëve, të quajtur "Në kërkim të rrënjëve të tyre". Qëllimi i tij është të ndihmojë bullgarët argjentinas të cilët kanë humbur lidhjet me të afërmit e tyre në Bullgari, por kërkojnë një mënyrë për t'i rinovuar ato. Le të saktësojmë se ka pasur tre valë të mëdha migrimi bullgar në Argjentinë - nga viti 1906, vitet 20 të shekullit të ХХ-të dhe rreth vitit 2000. Pasardhësit e emigrantëve bullgarë nga gjysma e parë e shekullit të ХХ-të banojnë kryesisht në provincën e Çakos dhe në qytetet Beriso dhe Comodoro Rivadavia, ndërsa bullgarët e valës së fundit jetojnë kryesisht në Buenos Aires.

Pas hyrjes së Bullgarisë në BE, shumica e emigrantëve të rinj preferuan të transferoheshin në Spanjë për të qenë më afër atdheut të tyre. Fatkeqësisht, nuk ka statistika të sakta për numrin e bullgarëve si nga valët e vjetra ashtu edhe nga ajo e fundit. Sipas Ivan Cankovit, përmenden shifra brenda kufijve të gjerë nga 50 deri në 150 mijë sipas nevojave të politikanëve.

“Bullgarët e 20 viteve të fundit janë vërtet shumë pak. Ndërsa pasardhësit e emigrantëve bullgarë janë tashmë argjentinas në praktikë. Disa prej tyre kanë nënshtetësi bullgare, por e kanë marrë kryesisht sepse kanë dëgjuar histori për Bullgarinë nga prindërit, gjyshërit dhe shpresojnë që një ditë të mund ta vizitojnë atë. Por për shkak të largësive të mëdha dhe problemeve financiare, shumë pak prej tyre kanë ardhur në Bullgari”, shton Aksinija.

I pyetur se si bullgarët përshtaten me jetën në një vend të largët, Ivani shpjegon se Argjentina është një vend imigrantësh dhe të huajt trajtohen mirë si nga njerëzit e zakonshëm ashtu edhe nga autoritetet, të cilët gjithmonë ofrojnë mbështetje kur nevojitet:

Foto: Aksinija Ivanova / Facebook, Shoqata "Bullgarët në Argjentinë", BNR, Online Radio dhe Televizion "Bullgaria ime", Buenos Aires - Argjentinë (Los Bulgaros), Eurochicago.com
Përgatiti në shqip dhe publikoi: Kostandina Bello