Stanimira Petrova me vendosmëri hedh poshtë përfytyrimin, se boksi nuk është për femra. Në kohë kur Bullgaria gjithnjë e më rrallë arrin dallime të larta në fushën e sportit, jo për mungesë të potencialit, por të politikës së ndjekur, ajo me burrëri fitoi kupën botërore në kategorinë deri në 54 kg. E para për femra në boksin bullgar. Kjo u bë në Kampionatin Botëror të Boksit në Xhexhu të Kores, ku bullgarja e hijshme fitoi arin pas pesë fitoreve bindëse kundër rivaleve të forta, mes të cilave kishte mbajtëse të medaljeve evropiane dhe botërore. “Në çdo një ndeshje dilja sikur për finale. Dhe në fakt luajta 5 finale”, zbulon sekretin e saj kampionia. Kështu ajo ka realizuar ëndrrën e vet – të dëgjojë himnin e Bullgarisë nga shkalla e lartë e nderit.

“Në këtë garë isha shumë e sigurt në forcat e mia. E vetmja gjë për të cilën mendoja ishte të zbavitem në ring. Dhe në gjysmëfinalet dhe finalet, kur ndjeva mbështetjen, që më japin Bullgaria, të gjithë miqtë dhe të afërmit e mi, i thashë vetes se luaj për Bullgarinë. Desha që bullgarët të ndihen krenarë”, ndan Stanimira në një intervistë për “Radio Bullgarinë”.

Bullgarja 23 vjeçare u kthye në sensacionin e turneut, sepse dallimi për të erdhi pas rreth 2 vjetësh në këtë sport. E ka zgjedhur boksin si disiplinë me zgjedhje si studente në Akademinë Kombëtare të Sporteve në Sofje. Në fakt ky është sporti, të cilin e kishte zgjedhur prej kohe i ati. Kur doli në ring kuptoi menjëherë, se ky është pasioni i saj në jetë. Kuptohet, suksesi nuk erdhi nga asgjë. Sipas Stanimirës, një bazë e mirë për karrierën e saj të boksit ishin 15 vjetet e stërvitjeve aktive të taekuondos.

“Në qoftë se nuk kisha përvojën dhe aftësitë e grumbulluara në fushën e taekuondos, nuk mendoj se suksesi do të vinte aq shpejtë. Prej këtij sporti jam mësuar lëvizjen e pandërprerë me këmbët – anës, djathtas, përpara, mbrapa, siç thonë disa “të kërcejë” mbi ring. Nga taekuondos e kam edhe ndjesinë për distancën, tajming-un, çastin e saktë, kur duhet të goditësh, të bllokosh kundërshtarin.”

Si grua a e ka pasur të lehtë të kapërcejë barrierën psikologjike të godasë një njeri? “Nga herë e kam të vështirë dhe ndërpres. Por në fund të fundit ne kemi hipur në ring për këtë” – thotë Stanimira, duke theksuar, se jashtë ringut është njeri tjetër. I pëlqen të vizatojë, të kërcejë, të frekuentojë koncerte, të dëfrehet si çdo një vajzë në moshën e saj. Kuptohet, kur ka çast pushimi në të përditshmen e saj intensive, sepse sporti është në vendin e parë.

“Në sallë bëjmë stërvitje dy herë nga dy orë. Por kjo nuk është e mjaftueshme – thotë kampionia botërore. Koha që ndaj për boksin nuk janë vetëm këto katër orë. Gjithë ditën – kur shtrihem, kur ngrihem, vazhdimisht mendoj çfarë duhet të bëjë që të bëhem më e mirë. Kështu që mund të them se boksit i kushtoj 24 orë në ditë. Bile kur jam në gjumë, nga herë ëndërroj se jam në ring.”

Si parime udhëheqëse në jetën e saj vajza nga Asenovgradi përkufizon vetëdisiplinën dhe vetëpërmbajtjen, të cilat janë me rëndësi të madhe në ring, ku njeriu duhet të jetë i qetë. “Kur është i qetë, ai mund të tregojë aftësitë e tij të plota. Sepse në momente të tërbimit, njeriu nuk mund të mendojë dhe atëherë mund të humbë”, saktëson në përfundim Stanimira Petrova.

Përgatiti në shqip: Sofia Popova