Marin Petrovi e kaloi tërë jetën në fshatin e lindjes Mallëk Porovec në rajonin e qytetit Isperih.

Udhëtimet e tij të shpeshta në rajonin e Luginës së Trëndafilave e bënin atë të mahnitet nga bukuria e shtëpive bullgare nga koha e Rilindjes. Shkathtësia e mjeshtërve të gdhendjeve në dru, veprat e të cilëve edhe më sot zbukurojnë muret dhe tavanet e shtëpive të Rilindjes, e ndezin në shpirtin e tij shkëndijën e cila do të digjej përderisa do të ishte gjallë.  16 vitet e fundit të jetës ai arriti të shndërrojë shtëpinë e lindjes në një kryevepër. Me gdhendjet e mrekullueshme të drurit me të cilat e zbukuroi shtëpinë, ai tregoi mahnitjen dhe përuljen para artit të mjeshtërve nga koha e Rilindjes.

Në shikim të parë Marin Petrovi ishte një njeri i zakonshëm, i cili tërë jetën ia kaloi në një fshat të vogël – tregon pronarja e sotme e shtëpisë Elena Simeonova. – Mirëpo, ai ishte një njeri me imagjinatë të pafundme, me zemër të gjerë dhe me duar të arta, i cili shfaqte admirim të paparë ndaj krijimtarisë së mjeshtërve të mëdhenj të gdhendjeve nga koha e Rilindjes. Në shtëpinë me gdhendjet mund të shihet edhe certifikata origjinale e mjeshtërit nga viti 1948, sepse ai ishte edhe punues i mobilieve. Gdhendjet në dru ai e përvetësoi vet. Në vazhdim të shumë viteve ai lexonte libra dhe përgatitej në gdhendje. Në shtëpinë e tij gjithçka është frytë e një logjike të përsosur dhe e një disipline të madhe. 

Mjeshtri Marin zbukuroi me dru të përpunuar të gjitha mobiliet, kornizat, tavanet, verandat e shtëpisë. Nga ana e jashtme e dritareve e vuri nga një maket i monumentit Shipka. Në portën e shtëpisë gdhendi fjalët “Shtëpi e hapur për secilin që dëshiron të hyjë”, sepse ai i punonte gdhendjet për të bërë njerëzit të lumtur. Ai u la njerëzve amanet me kopjen e "Rrotës së jetës” së piktorit të madh bullgar nga Rilindja Zahari Zograf.

Në këtë vepër fshihet mesazhi i mjeshtrit ndaj brezave. Këtë e kam të qartë që nga momenti i parë kur e pash rrotën në oborrin e shtëpisë – vazhdon Elena Simeonova. – Nëpërmjet saj ai sikur dëshiron të na thotë se kur në fund të jetës shikojmë prapa kuptojmë se më e rëndësishmja është se çfarë lëmë pas vetes, se çfarë është kjo me të cilën do të na kujtojnë.

Altarin e familjes mjeshtri Marin e zbukuroi me ikona të gdhendura në dru dhe me porta të altarit të cilat nuk e kanë shokun për nga bukuria dhe mjeshtëria e punimit. Me “Lindjen e Krishtit” dhe me kopjen e mrekullueshme të “Darkës së Fundit” të Leonardos të punuar prej druri ai tregoi fillimin dhe fundin e rrugës tokësore të Shpëtimtarit. Marin Petkovi formoi disa prej dhomave duke rikrijuar në to tema të ndryshme. Në “Sallën e fronit” ai rregulloi një tavolinë të madhe, dollap, oxhak dhe doemos froni mbretëror, për punimin e të cilit ai u frymëzua nga filmi “Shekulli i Artë” kushtuar mbretit Simeon të Madhi. Në “Dhomën me shpatat” mbi tërë tavanin ai gdhendi Urdhrin për Trimëri, duke përulur në këtë mënyrë para heroizmit të ushtarit bullgar. Në “Dhomën e Bardhë” e cila është plotë dritë dhe pastërti, mbi tavan i gdhendi 12 apostujt.

Marin Petkovi shfaqte interes edhe ndaj të panjohurës – tregon pronarja e shtëpisë për të ashtuquajturën dhoma arabe. – Afro dy vjet ai po përgatitej për realizimin e zbukurimit të kësaj dhome. Doemos gjithçka është e përshtatur me idenë e Rilindjes. Megjithëkëtë figurat e gdhendura mbi tavan dhe mbi kornizat dallohen me stilin e tyre arab. Mjeshtri shfrytëzoi katër lloje druri me ngjyrën e materialit më të përhapur në botën arabe – moganin e errët.

Shumë shpejtë pasi e gdhendi tërë shtëpinë ashtu siç deshi mjeshtri Marin Petkov u nda nga jeta. Thonë se shpirti i njeriut është në atë që bën, thotë Elena Simeonova, dhe shpirti i mjeshtrit ndihet në shtëpinë e tij origjinale, sepse ai ka lënë nga një copëz prej saj në çdo detaj.

Përgatiti në shqip: Svetllana Dimitrova