Tashme tre ditë me radhë ngjarjet që shoqëruan dhe pasuan humbjen e turpshme të Bullgarisë nga Anglia me rezultat 0:6 në ndeshjen e futbollit ditën e hënë e tronditin vendin tonë. Shfaqjet e racizmit të një grupi fansash shkaktuan reaksione pa precedent jo vetëm në vend, por dhe jashtë. Askush nuk ka menduar se qeveria mund të ndërpresë marrëdhëniet e veta me Bashkimin Bullgar të Futbollit dhe të kërkojë dorëheqjen e kryetarit të tij Borisllav Mihajllov. Dorëheqja u dha, por ka mendime të ndryshme nëse komiteti drejtues i Bashkimit duhet ta pranojë.

Një pjesë e bashkësisë së futbollit e përshëndeti reaksionin e qeverisë, por një pjesë tjetër e akuzojnë pikërisht atë për skandalin. Mediat britanike kritikuan ashpër shfaqjet e racizmit në Sofje, por Ambasadorja britnike në Bullgari Emma Hopkins përshëndeti “reaksionin e shpejtë të qeverisë bullgare lidhur me këtë rast”. Nigel Adams– Zëvendësministër i Sportit, Mediave dhe Industrive Krijuese gjithashtu shprehu një mendim të tillë në emrin e qeverisë në Parlamentin Britanik.

Në këtë sfond Presidenti bullgar Rumen Radev e caktoi kërkesën e kabinetit Borisov-3 për dorëheqje të shefit të Bashkimit Bullgar të Futbollit si një ndërhyrje të papranueshme në veprimtarinë e një organizate të pavarur sportive dhe u bëri thirrje përfaqësuesve të pushtetit ekzekutiv, të cilët janë të angazhuar me rojën e ndeshjes, të marrin përgjegjësinë e vet. Duke shpallur se është për masa të rrepta kundër huliganizmit të futbollit, Presidenti paralajmëroi se recidiva si ai nga fillimi i javës në stadiumin kombëtar në Sofje do të ketë edhe në të ardhmen derisa disa politikanë nuk pushojnë së përfituari nga shfaqje të tilla me karakter josportiv.

Rumen Radev bëri apel gjithashtu që shfaqjet e veçanta të racizmit në një ndeshje futbollit të mos gjeneralizohen dhe të mos damkoset një popull i tërë, i cili gjatë Luftës së Dytë Botërore i ka shpëtuar hebrenjtë e tij. E ngjashme ishte pozita edhe e trajnerit të kombëtares bullgare Krasimir Ballëkov, i cili theksoi se në Bullgari nuk ka racizëm si dukuri kombëtare, por bëhet fjalë për shfaqje të tilla të veçanta. Duke i komentuar ngjarjet para televizionit spanjoll legjenda e futbollit bullgar Hristo Stoiçkov madje qau.

Priten shembuj të mirë edhe në vetë Bullgarinë dhe tani kur ngatërrimi i parë u përballua duhet të ketë një analizë të thelluar të ngjarjeve. Në një debat të gjerë shoqëror duhet të arrihet konsensus për limitet e tolerancës ndaj tifozëve të futbollit, për përgjegjësinë e autoriteteve në aktivitetet sportive, për përgjegjësitë e organizatave sportive ndaj shoqërisë dhe për reciprocitetin në marrëdhëniet e tyre me pushtetin ekzekutiv. Dhe jo në vend të fundit – për aplikimin pa kompromis të dispozitave normative dhe legjislative në këtë sferë. Sepse Bullgaria disponon një ligj për huliganizmin në futboll dhe ky ligj u aktualizua vitin e kaluar, por skandalet rreth ndeshjes me Anglinë tregojnë se megjithatë huliganizmi i futbollit jo vetëm ekziston, por edhe merr përmasa të reja.

Përgatiti në shqip: Vesella Mançeva