Më 16 dhjetor është premiera e dokumentarit “Unë isha Jack Kerouac” me regji të Liza Boevës. Ai i është kushtuar brezit “beat” – një temë mbi të cilën gruaja e re ka mbrojtur doktoraturë dhe tani doli në treg edhe një libër i saj. Filmi është bërë me përkrahjen e Universitetit të Ri Bullgar. Në thelbin e tij ka intervista unikale, të xhiruara në SHBA, bashkë me Icko Fincin. Në film aktori interpreton një rol interesant. Pyetjes se çfarë është ky rol, Liza i përgjigjet: “Në fakt ai është diçka si kor në një pjesë të lashtë greke. Ai bën lidhje midis akteve dhe e shpjegon historinë.” Përgjigja mund t’ju duket madje e çuditshme, por vetëm në qoftë se nuk i keni parë projektet e tjera të duetit krijues. Ata gjithmonë zgjedhin territore të panjohura dhe pikëpamje origjinale.
“Tema për britanikët dhe hipit, mbi të cilën jam duke punuar që prej shumë vitesh, përfshin periudhën që nga viti 1947. Atëherë ka qenë udhëtimi i parë i Kerouac-ut me autostop, i përshkruar në librin e tij “Në rrugë”. Kam arritur deri në vitin 1973-1972. Thënë në përgjithësi, lëvizjet janë tri – britanikët, hipstërët dhe hipit. Tani për tani e kam studiuar këtë segment historik.
Filmi përfshin vetëm brezin beat. Në vitin 2007 bashkë me Ickon ishim në hapjen e Muzeut të Britanikëve në San Francisko. Atje libri “Në rrugë” është ekspozuar në të gjitha gjuhët, përfshi dhe në gjuhën bullgare. U takuam me disa prej bashkudhëtarëve të Kerouac-ut në udhëtimet e rikrijuara në roman. Posaçërisht për ngjarjen kishte ardhur Carolyn Cassady, prototipi protagonistes letrare Kamij Moriarti. Ajo është e shoqja e Neal Cassady. Në veprën e Kerouac-ut ai është Dijn Moriarti. Atje ishin edhe tre djemtë e tyre. Patëm një bisedim shumë të këndshëm, të cilin e incizuam. Karolin na tregoi gjëra shumë interesante. Gjatë udhëtimit tonë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës për fat të keq mësuam se ajo ka vdekur. Al Hinkël (i cili në libër është përshkruar si Dënkëli i Madh), na ftoi në San Hose. Ai bisedoi me ne orë të gjata. Kur i thash atij se çfarë ndikimi ka pasur ky libër mbi disa breza bullgarësh dhe mbi vetë mua, ai ishte shumë i befasuar. Ai u habit shumë se ne, që vijmë nga një shtet i panjohur për të, interesohemi për këtë histori. Patëm dhe bashkëfolës të tjerë. Ata na treguan ngjarje të njëjta, çdonjëri prej tyre nga pikëpamja e tij. Për shembull se çfarë sipas tyre e ka asgjësuar Kerouac-un, për jetën vetëvrasëse të Nil Kasidit... Mësuam shumë hollësi të papritura. Sigurisht që do të jetë më mirë për ta parë vetë filmin.”
Përgatiti në shqip: Vesella Mançeva
Pak ditë më parë në qytetin tonë të Detit të Zi Burgas u hap një hapësirë ku arti, shkenca dhe magjia i japin dorë njeri tjetrit. Mysafirët e Muzeut të ri të së Pamundshmes transportohen në botët paralele për të mësuar më shumë rreth universit...
Institucioni më i madh i arsimit të lartë në Portugali ka 252 000 studentë, 20 000 prej të cilëve janë nga kombësi të tjera. Në këtë konglomerat të veçantë kulturash, një vend të veçantë për më shumë se 30 vjet ka edhe kultura bullgare. Lektorati i..
“Njeriu e kupton se çfarë është atdheu kur e humb atë. Nëse je në shtëpi, ndez radion, dëgjon muzikën popullore, flet bullgarisht, shkon në teatër edhe atje flitet bullgarisht. Vetëm kur humbet gjithë këtë mund tia kuptosh mungesën” – thotë Radosllava..